Volwassenen
Supervisie: Inzichten leiden naar verandering
Supervisie is een vorm van leerbegeleiding, gericht op leren over je werk, waarin jouw werkervaring een centrale rol speelt.
Supervisie als didactische methode wordt gekenmerkt door haar gerichtheid op leren. Door middel van werkbespreking, kun je je werk via reflectie beter uitvoeren. Als supervisor bevorder ik het leren van jou, als supervisant. Als zodanig zul jij voor de leerstof moeten zorgen: je zal over je werk moeten praten en er over kunnen schrijven.
Meemaken versus ervaren
Je meegemaakte werkervaringen worden op een dusdanige manier besproken, dat deze ervaringen centraal komen te staan.
Ervaringen vormen het grondmateriaal voor betekenisgeving. Het gaat er in de eerste plaats niet om wat er allemaal gebeurde, maar om wat jou raakte in wat er plaatsvond en wat het jou deed. Om van daaruit al reflecterend aan deze ervaring betekenis te kunnen geven.
Het is niet zo zeer de vraag of je goed/ “niet goed” je werktaken uitvoert, echter meer de vraag waardoor het zo goed/ “niet goed” gaat. Door hiervan bewust te worden, groeit het besef dat het in supervisie leren niet alleen om probleem oplossen gaat, maar ook om ervaringen die omgevormd worden tot leermateriaal.
Bij een werkverhaal waarin vooral feiten worden gegeven, zal ik je uitnodigen na te gaan hoe jezelf tegen de situatie aankijkt en wat je eraan beleefde. En waar emoties op de voorgrond staan, zal ik je vragen naar je zicht op de situatie en wat je zelf gedaan hebt. Op deze wijze kan je leren reflecteren. Dat houdt in dat je leert terugkijken op je verhaal. Om zodoende aan je ervaring een volledigere betekenis te kunnen geven. Om zo betekenis te kunnen geven, zal je al reflecterend in je werkverhaal moeten samenbrengen wat je wilde, wat je zicht op de situatie was, wat je deed en wat je eraan beleefde. Dat houdt in dat je vanuit de samenhang van denken, voelen, willen en handelen over je werk uitvoerig moet leren denken.
Zo over werk leren praten is een belangrijk doel in supervisie. Het vormt de basis om te leren op een geïntegreerde wijze te functioneren in de uitvoering van je werk (integratie op het 1e niveau). Je zal ook merken dat het in je werk niet altijd loopt volgens de normen en regels waarmee je zelf bent opgevoed. Zo kunnen er tijdens het werken andere normen en regels gelden, dan waarmee je bent opgevoed. Met hulp van de supervisie leer je als uitvoerder van dit beroep in deze concrete situatie betekenis te geven aan de werksituatie en je functioneren daarin (integratie op het 2e niveau). Dat houdt in dat je leert te denken en te handelen vanuit de samenhang van je persoon, je beroep en je concrete werksituatie.
Werkmodel:
Concretiseren van belevingen
Je moet bij je werkervaringen komen. Dat doet je door te vertellen wat je in je werk geraakt heeft (concretiseren) en hoe dat je raakt (beleving).
Expliciteren en reflecteren
Door je ervaring aan mij te vertellen expliciteer je je ervaring, d.w.z., je plaats deze buiten jezelf. Daardoor kan je erop reflecteren. Dat is terugbuigen over ervaringen voor nieuwe betekenisgeving.
Problematiseren tot leermateriaal
Je moet van je werkervaring kunnen leren. Dat houdt in dat je je werkervaring moet kunnen problematiseren tot leermateriaal om daar vervolgens reflecterend verder mee aan de slag te gaan. Dat wil zeggen, je moet je afvragen wat je als werker van die ervaring kan leren. Vanuit dit werkmodel kan je na de supervisie ook zonder supervisor leren van je ervaringen.
Supervisie leren doet een persoonlijk appel op je. Niet alleen omdat je werkervaringen uitgangspunt zijn, maar vooral omdat je je werk op persoonlijke wijze vorm gaat leren geven.
Dit is een opgave, maar houdt ook een uitnodiging in tot persoonlijke ontwikkeling en persoonlijke
verwerkelijking.
Supervisie is een vorm van leerbegeleiding, gericht op leren over je werk, waarin jouw werkervaring een centrale rol speelt.
Supervisie als didactische methode wordt gekenmerkt door haar gerichtheid op leren. Door middel van werkbespreking, kun je je werk via reflectie beter uitvoeren. Als supervisor bevorder ik het leren van jou, als supervisant. Als zodanig zul jij voor de leerstof moeten zorgen: je zal over je werk moeten praten en er over kunnen schrijven.
Meemaken versus ervaren
Je meegemaakte werkervaringen worden op een dusdanige manier besproken, dat deze ervaringen centraal komen te staan.
Ervaringen vormen het grondmateriaal voor betekenisgeving. Het gaat er in de eerste plaats niet om wat er allemaal gebeurde, maar om wat jou raakte in wat er plaatsvond en wat het jou deed. Om van daaruit al reflecterend aan deze ervaring betekenis te kunnen geven.
Het is niet zo zeer de vraag of je goed/ “niet goed” je werktaken uitvoert, echter meer de vraag waardoor het zo goed/ “niet goed” gaat. Door hiervan bewust te worden, groeit het besef dat het in supervisie leren niet alleen om probleem oplossen gaat, maar ook om ervaringen die omgevormd worden tot leermateriaal.
Bij een werkverhaal waarin vooral feiten worden gegeven, zal ik je uitnodigen na te gaan hoe jezelf tegen de situatie aankijkt en wat je eraan beleefde. En waar emoties op de voorgrond staan, zal ik je vragen naar je zicht op de situatie en wat je zelf gedaan hebt. Op deze wijze kan je leren reflecteren. Dat houdt in dat je leert terugkijken op je verhaal. Om zodoende aan je ervaring een volledigere betekenis te kunnen geven. Om zo betekenis te kunnen geven, zal je al reflecterend in je werkverhaal moeten samenbrengen wat je wilde, wat je zicht op de situatie was, wat je deed en wat je eraan beleefde. Dat houdt in dat je vanuit de samenhang van denken, voelen, willen en handelen over je werk uitvoerig moet leren denken.
Zo over werk leren praten is een belangrijk doel in supervisie. Het vormt de basis om te leren op een geïntegreerde wijze te functioneren in de uitvoering van je werk (integratie op het 1e niveau). Je zal ook merken dat het in je werk niet altijd loopt volgens de normen en regels waarmee je zelf bent opgevoed. Zo kunnen er tijdens het werken andere normen en regels gelden, dan waarmee je bent opgevoed. Met hulp van de supervisie leer je als uitvoerder van dit beroep in deze concrete situatie betekenis te geven aan de werksituatie en je functioneren daarin (integratie op het 2e niveau). Dat houdt in dat je leert te denken en te handelen vanuit de samenhang van je persoon, je beroep en je concrete werksituatie.
Werkmodel:
Concretiseren van belevingen
Je moet bij je werkervaringen komen. Dat doet je door te vertellen wat je in je werk geraakt heeft (concretiseren) en hoe dat je raakt (beleving).
Expliciteren en reflecteren
Door je ervaring aan mij te vertellen expliciteer je je ervaring, d.w.z., je plaats deze buiten jezelf. Daardoor kan je erop reflecteren. Dat is terugbuigen over ervaringen voor nieuwe betekenisgeving.
Problematiseren tot leermateriaal
Je moet van je werkervaring kunnen leren. Dat houdt in dat je je werkervaring moet kunnen problematiseren tot leermateriaal om daar vervolgens reflecterend verder mee aan de slag te gaan. Dat wil zeggen, je moet je afvragen wat je als werker van die ervaring kan leren. Vanuit dit werkmodel kan je na de supervisie ook zonder supervisor leren van je ervaringen.
Supervisie leren doet een persoonlijk appel op je. Niet alleen omdat je werkervaringen uitgangspunt zijn, maar vooral omdat je je werk op persoonlijke wijze vorm gaat leren geven.
Dit is een opgave, maar houdt ook een uitnodiging in tot persoonlijke ontwikkeling en persoonlijke
verwerkelijking.